Poricanje istorije o Holokostu u Hrvatskoj

Carevo Novo Odelo

• Donirajte Carevom novom odelu

• Prijava
Carevo novo odelo objaviće knjigu Džereda Izraela o Srebrenici, koja će, uz potpuno novi pristup, poljuljati temelje optužbi za masakr. Kako biste bili
obavešteni kada knjiga bude objavljena, i da primate članke sa Carevog novog odela, pošaljite email sa PRIJAVA u naslovu na emperorsclothes@tenc.net

To receive English-language mailings, please send an email with SUBSCRIBE in the subject line to: emperorsclothes@tenc.net

Molimo vas, prosledite ovaj tekst prijateljima, ili im pošaljite donji link.
http://emperors-clothes.com/sc/s-holokost.htm

Emperor's Clothes
[www.tenc.net]

==========================================

Poricanje istorije o Holokostu u Hrvatskoj

Odlucili smo da publikujemo ovaj clanak iako nije u potpunosti preveden na srpsko-hrvatski zato sto tekst sadrzi veoma znacajane cinjenice. Do sada prevedeni deo teksta sadrzi kritiku izlozbe koju je Hrvatska napravila u Jasenovcu, opis uloge Muzeja u Vasingtonu kao i clanak naslovljen "Hrvatska" koji je preuzet iz Enciklopedije o Holokostu koju je stampao Jad Vasem 1990-te. Ovde iznete cinjenice se suprodstavljaju nameri Hrvatske da minimizira ili cak izbrise istoriju ucinjenog Holokosta.

5. Mart 2007

==========================================

* Sadrzaj *

I. Introduction: Clanci o Hrvatskoj i Jasenovcu, kljucni dokumenti za koje americke i nemacke vlade (kao i hrvatska vlada ) od vas ljubazno traze da ih ne citate

Autor: Dzared Izrael
Editor: Samanta Kriscione

I.1 Izlozba u Jasenovackom Logoru Smrti Kojom Hrvatska Vlada Pokusava da Porekne Holokost

I.2 Kako Americki Stejt Department Zloupotrebljava Vasingtonski Muzej Holokosta da Propagira Negiranje Holokosta

II. Hrvatska
by Menachem Shelah

Encyclopedia of the Holocaust, Jerusalem/Tel Aviv, 1990; English translation, New York/London, pp. 323-329.

[Enciklopedija o Holokaustu, Jad Vasem, Jerusalem/Tel Aviv, izdanje 1990, strane 323-329.]

II.1 Srpska manjina

II.2 Jevreji

II.2.1 Anti-jevrejski zakoni

II.2.2 Nasilno sakupljanje, zatvaranje i ubistva

II.2.3 German role in deportation and extermination

II.2.4 Italian protection

II.3 Catholic Church

II.4 [Jewish] Communities

*
III. Jasenovac
by Menachem Shelah

Encyclopedia of the Holocaust, Jerusalem/Tel Aviv, 1990; English translation, New York/London, pp. 739-740.

[Enciklopedija o Holokaustu, Jad Vasem, Jerusalem/Tel Aviv, izdanje 1990., strane 739-740.]

==============================================

I. Clanci o Hrvatskoj i Jasenovcu, kljucni dokumenti za koje americke i nemacke vlade (kao i hrvatska vlada ) od vas ljubazno traze da ih ne citate

Autor: Dzared Izrael
Editor: Samanta Kriscione

Od 27. novembra, 2006, kada je hrvatska vlada otvorila izlozbu na lokaciji Jasenovca, logora smrti holokosta hrvatskih Ustasa, izlozba koja u osnovi porice hrvatski holokost ( pogledajte donji navod pod I.1), preko elektronske poste do sada su mi pristigla mnogobrojna pisma sa pitanjem””Ko su Hrvati Ustase?”. Narod malo zna o njima zato sto je istorija o Holokostu u Hrvatskoj do sada bila potisnuta.

Jugoslovenska vlada za vreme vladavine marsala Tita je ovaj holokost Ustasa minimalizovala iz politickih razloga, dok ga je Vatikan falsifikovao u toku protekle sezdesetijedne godine, da bi pokrio svoju ulogu u njemu. U ovome nastojanju Vatikan su pomagale vlade SAD, Nemacka i drugih zapadnih zemalja, kao i vecina svetskih medijskih ustanova, razne fondacije i univerziteti.

Zasto su tolike mocne svetske sile otisle toliko daleko u nastojanju da izoblice cinjenice koje se odnose na dogadjaje koji su se desili na Balkanu pre pola veka?

U zelji da pomogne citaocima da sami procene ove optuzbe, TENC je preduzeo da objavljuje brojne dokumente, od kojih su neki do sada bili skrivani, ili pak da nisu bili objavljivani na Internetu. Ovi dokumenti ne samo da osvetljavaju hrvatske Ustase, i njihove naslednike, vec bacaju svetlost i na sveobuhvatne napore da se pise nova istorija Holokosta u Jugoslaviji.

Prvi ovakav dokument je clanak sa naslovom “Hrvatska”, koji je TENC kopirao iz Enciklopedije Holokosta, izdanja od 1990. godine. Sada prviput objavljen na Internetu, ovaj prilog je udirektnoj suprotnosti sa stavom koji zastupaju americke i nemacke vlade, kao i ustanove cija je delatnost povezana sa ovim vladama, ukljucujuci Muzej Holokosta u Vasingtonu ( koji je, suprotno opstem misljenju, pod nadzorom ne jevrejskih organizacija, vec americke vlade-pogledajte donji navod I.2), kao i nemacku agenciju za sirenje kulture, Geteov institut. I pored pazljivo odabranih reci, u ovome clanku se optuzuju Hrvatska katolicka crkva I Vatikan za njihovo aktivno ucesce u masovnim ubistvima stotina hiljada Srba, i vecine jevrejskog i romskog zivlja u ustaskoj Velikoj Hrvatskoj, na teritoriji koja je obuhvatala sadasnju Hrvatsku, kao i Bosnu i Hercegovinu. Po mome misljenju, podaci koji se navode u ovome clanku podrzavaju zakljucak da je Papa Pie XII do leta 1941. godine, ako ne i ranije, morao znati da su se Nemci

Spremali da likvidiraju vecinu, ako ne i sveukupno jevrejsko stanovnistvo Evrope. On je za ove planove morao znati u pravo vreme da bi ih onemogucio, ili bar u velikoj meri osujetio.

Clanak “Hrvatska” Enciklopedije Holokosta se nastavlja clankom sa naslovom “Jasenovac”, koji obuhvata podatke koji su u direktnoj suprotnosti sa linijom koje se edrzala hrvatska vlada prilikom nedanog otvaranja izlozbe na lokaciji logora smrti Jasenovac. Sama izlozba je predmet diskusije u dole izlozenom navodu I.1.

Dzared Izrael
Urednik, Carevo odelo

* * *

I.1 Izlozba u Jasenovackom Logoru Smrti Kojom Hrvatska Vlada Pokusava da Porekne Holokost

Evo kratke istorije koja je potrebna da bi se shvatila uzasavajuca realnost otvaranja izlozbe hrvatske vlade na mestu Jasenovackog logora smrti u Zapadnoj Slavoniji 27. novembra 2006. Tu teritoriju je Hrvatska otela u vojnom blickrigu maja 1995. godine.

Juna 1991. godine u jugoslovenskoj republici Hrvatskoj HDZ (Hrvatsla demokratska zajednica), predvodjena Franjom Tudjmanom i Stjepanom Mesicem (koji je sada predsednik Hrvatske) zapocela je rat otcepljenja koji je doprineo razbijanju Jugoslavije. HDZ je oziveo simbole i politiku zloglasnih hrvatskih Ustasa – pokreta inspirisanog fanaticnim Katolicizmom i usmerenog protiv “stranog elementa” (znaci, pre svega Srba). Aprila 1941. ustase su formirali Nezavisnu Drzavu Hrvatsku u kojoj su izvrsili masovna ubijanja Srba, Jevreja i Roma (Cigana) a po receptu svojih nemackih nacistickih saveznika. (Pogledajte dole prilozen citat iz Enciklopedije Holokost sa naslovom “Hrvatska”). Sa proglasenjem druge nezavisne Hrvatske 1991. godine, Tudjman, Mesic i njihovi saradnici su minimizirali ili potpuno negirali ustaske zlocine i mobilisali ustaske strukture i clanstvo koje je cvetalo u hrvatskoj dijaspori posle ustaskog poraza u Drugom svetskom ratu. Svetska sredstva informisanja su ismejavala srpske optuzbe da Hrvatska povampiruje ustasku politiku, a narocito ustaske ciljeve da Hrvatsku i Bosnu serbenrein (“ociste od Srba”) kao i da HDZ regrutuje u svoje redove Ustase iz hrvatske dijaspore. Takodje, skrivali su istinu o povezivanja moderne Hrvatske sa ustaskom prosloscu. Primer manipulacije i gusenja istine je i video snimak prezentiran prvo na Internetu 9. decembra 2006. a zatim i u udarno vrema na Hrvatskoj televiziji, u kojem se sadasnji predsednik Hrvatske Stipe Mesic obraca grupi australijskih Hrvata pocetkom 1990tih i kaze:

“U Drugom svjetskom ratu, vidite, Hrvati su dva puta pobjedili. Mi nemamo ikome se ispricavati. Ono sto se skroz trazi od Hrvata: ‘Hajde idite kleknite u Jasenovac, kleknite ovdje …’ Mi nemamo pred kim sta klecati. Mi smo dva puta pobjedili, a svi drugi samo jednom. Mi smo pobjedili desetog travnja kad su nam Sile osovine priznale hrvatsku drzavu i pobjedili jer smo se nasli poslije rata sa pobjednicima za pobjednickim stolom.”

-- Hrvatska novinska agencija HINA i BBC Monitoring Europe – Political na BBC Worldwide Monitoring u nedelju 10. decembra 2006, sa ukupno 498 reci.

(Skinut je u originalu sa http://emperor.vwh.net/croatia/MesicVideo.wmv )

Uprkos politickog znacaja ovog video snimka za razumevanje srpsko-hrvatskog sukoba u poslednjih sesnaest godina kao i za procenu ozbiljnosti sa kojom predsednik Mesic sada navodno osudjuje Ustasku politiku, uprkos cinjenici da su tri vodeca hrvatska TV novinara bila suspendovana zbog objavljivanja ovog video snimka i kasnije vracena na posao zbog protesta u Hrvatskoj, uprkos svih tih medijski znacajnih dogadjaja i uprkos cinjenici da su glavne medjunarodne elektronske novinske agencije – ukljucujuci AP, AFP, ANSA i BBC, objavile tu pricu -- od hiljade engleskih, francuskih, nemackih, italijanskih, spanskih i holandskih novina i TV stanica registrovanih u trazenju sa Lexis-Nexis media search engine, samo su jedne holandske novine, Dagblad van het Noorden pomenule ovaj skandal.

15. decembra 2006. godine predsednik hrvatskog parlamenta je dalje doprineo ovom skandalu priznavsi na televiziji da su on i sadasnji predsednik Mesic devedesetih godina “verovatno” pevali pesme u kojima se slave “Jure i Boban”. (Boban je bio komandant Crne legije – ustaske SS divizije koju su sacinjavali hrvatski Katolici i Muslimani, a koji su poklali desetine hiljada Srba za vreme Drugog svetskog rata. Niko ne zna ukupan broj Srba koje su pobili jer su citava sela bila zbrisana bez prezivelih svedoka. Ljude su zive spaljivali ili bacali zive ili mrtve u reke ili ih zive bacali u planinske jame koje je, usput receno, posle rata jugoslovenski predsednik Tito naredio da se zaliju betonom, navodno u interesu bratstva i jedinstva). Evo sada izvoda iz vesti koju je objavila Hrvatska novinska agencija HINA. Komentari u zagradi su sa BBC Monitoring sluzbe koja je prevela vest HINE:

“Predsjednik hrvatskog sabora Vladimir Seks je veceras rekao na HTV (Hrvatska televizija) u programu ‘Otvoreno’, a u odgovoru na pitanje novinara da li je istinita prica da su on i drzavni predsjednik Stjepan Mesic pjevali ustaske pjesme (Ustase su pro-nacisti u II svjestskom ratu) o “Juri i Bobanu” (ustaski komandanti) da 'se to moguce dogodilo i da nije bez osnova.'”

-- Tekst vesti HINE na engleskom prenet je na BBC Monitoring Europe – Political, BBC Worldwide Monitoring, petak 15. decembar 2006, sa 201 reci.

Kao i sa Mesicevim govorom, BBC Monitoring je poslao ovu vest Hrvatske novinske agencije svetskoj mrezi svojih medijskih pretplatnika, od kojih su mnogi dobili istu vest i od HINE. Uprkos tome, ni jedne novine niti TV stanica pretrazene preko Lexis-Nexis nisu prenele ovu vest. Ja sam otkrio vest sasvim slucajno.

Ocigledno, zataskavanja ovih sokirajucih vesti potkrepljuju moju optuzbu da zapadni mediji namerno dezinformisu javnost o prirodi moderne Hrvatske. To indirektno podrzava i odgovarajucu optuzbu da zapadni mediji (kao i razne zapadne vlade i polu-vladine institucije) podrzavaju napore koje je zapoceo hrvatski secesionista, predsednik Franjo Tudjman usmerene na negiranje hrvatskog holokosta, na smanjivanje broja ubijenih za citavih 80 do 90 odsto, napore da se potisne svaka diskusija o vodecoj ulozi Katolicke Crkve u ubijanju (vidi Enciklopedije o Holokostu o ulozi Katolicke Crkve, str. 328) kao i napore da se negira cinjenica da su Ustase imale masovnu podrsku hrvatskih i bosanskih Katolika i Muslimana.

Hrvatsko poricanje holokosta je naislo na otpor jevrejskih organizacija i grupa koje brane Srbe, i Srpsku pravoslavnu crkvu. U odgovoru na taj otpor na Zapadu se radilo neumorno na tome da se te grupe “okrenu” i nagovore da javno podrze liniju Franje Tudjmana. Te napore predvode nemacki i americki spoljnopoliticki establishment (Stejt Department je npr., postavio neke od svojih cinovnika u vasingtonski Muzej o Holokostu [pogledajte prilog I.2 u nastavku]). Sve ovo nas dovodi do vaznosti izlozbe Hrvatske vlade o holokostu koja je otvorena 27. novembra 2006, u samom jasenovackom logoru smrti.

Otvaranje je bilo od velike istorijske i politicke vaznosti jer iako izlozba a) izbegava svaku diskusiju o ideologiji i licnostima hrvatskog genocidnog rezima i njihove masovne baze koju je omogucila Katolicka Crkva, b) izbegava pomen nevidjene siline napada na srpsko stanovnistvo u kojima su Ustase zbrisale sa zemlje citava sela i desetkovale citava podrucja i c) omogucuje hrvatsko poricanje holokosta kojim se proglasava da je svega 70.000 ljudi pobijeno u Jasenovackom logoru smrtri, najvecem od brojnih logora smrti u ustaskoj Hrvatskoj, svejedno:

* Neverovatno je ali istinito da je izlozba bila sponsorisana zajedno sa Jad Vasem (Memorijalni Institut posvecen zrtvama i herojima holokosta iz Jerusalima) u cijoj su "Enciklopediji Holokosta" dva clanka posvecena hrvatskom holokostu nad Srbima, Jevrejima i Romima. Ova knjiga je stampana 1990. godine, u vreme kada je kampanja da se promeni istina o hrvatskom holokostu jos bila u pocetnoj fazi. (Mi vam prezentiramo fotokopije [reprinted] gore pomenutih strana).

* Takodje je bilo sokantno da su otvaranju prisustvovali i Njegova Milost, srpski pravoslavni Vladika Sava iz Slavonije Juric), srpski ambasador Radivoj Cvjeticanin i Efraim Zurof, sef Izraelske kancelarije Centra Simona Vizentala, kao i mnogi drugi koje su mediji opisali kao predstavnike srpskih, jevrejskih i romskih zajednica. Oni su svojim prisustvom - umesto bojkotom i odbacivanjem ovog izopacenja pravde - pruzili pokrice Zapadu koji podrzava negiranje hrvatskog holokosta.

Istina je da su Efraima Zurofa, jednog od gostiju, kasnije citirali u vesti Agencije Frans Pres da je kritikovao neke aspekte izlozbe. (Rekao je da ce deca biti zbunjena ovom izlozbom jer se ni jednom ne spominje rec ustasa, niti se objasnjava ustaska ideologija). Medjutim, te kritike su sekundarne s obzirom da je, kao sto smo vec rekli, cela izlozba pokusaj negiranja holokosta. Stavise, Zurof je prevazisao i tu slabasnu kritiku u jednom od svojih kasnijih clanaka gde se zlobno potsmeva Srbima i sugerise da su tvrdnje da je 700.000 Srba, Jevreja i Cigana pobijeno u Jasenovcu neumereni proizvod srpskih propagandista koji se ugledaju na ranije komunisticke propagandiste. Zurof je podrzao te podrugljive napade bez i jedne reci diskusije o bilo kakvim cinjenicama. I da zabelezimo, njegova podrugivanja ne odgovaraju stavovima pokojnog Simona Vizentala, cije ime on koristi. Vizental se ostro suprostavljajo negiranju hrvatskog holokosta. Website Vizentalovog centra, koji ocigledno ne kontrolise gospodin Zurof, i danas tvrdi da je 600.000 ljudi – Srba (ogromna vecina), Jevreja i Roma ubijeno u Jasenovcu. Ta stranica je na: http://motlc.learningcenter.wiesenthal.org/pages/t034/t03448.html
Druga Vizentalova stranica na kojoj se opisuje Jasenovac je na: http://motlc.learningcenter.wiesenthal.org/text/x11/xm1103.html

U slucaju da je bilo koja stranica uklonjena ili menjana, TENC ih je obe arhivisao onako kako su stajale na dan 31. decembra 2006. da bi ostale svetionici otpora cudovisnim pokusajima da se u okviru obrazovanja o holokostu prodaje negiranje holokosta. Vizentalova stranica sa brojem ljudi ubijenih u Jasenovcu arhivirana je na:
http://emperors-clothes.com/croatia/wiesjas.htm .
Vizentalova strana koja opisuje Jasenovac arhivirana je na:
http://emperors-clothes.com/croatia/wiesjastext.htm

Jared Israel
Urednik Carevog Novog Odela

* * *

I.2 Kako Americki Stejt Department Zloupotrebljava Vasingtonski Muzej Holokosta da Propagira Negiranje Holokosta

Kad neko cuje da u Vasingtonu postoji Muzej holokosta, verujem da bi vecina pomislila da njime upravlja neka Jevrejska organizacija secanja na holokost i/ili holokost naucnici. Pogresili bi. Vasintonski Muzej holokosta je zapocet kao projekat Dzimi Kartera a njegov cilj se, verujem, moze videti vec po organizacionoj strukturi Muzeja: on je uglavnom finansiran od strane americke Vlade, a sto se uprave Muzeja tice, to se vidi iz sledeceg:

“Upravni savet Muzeja sastoji se od 55 clanova koje imenuje Predsednik plus 10 predstavnika Kongresa i tri ex officio clana iz ministarstva za obrazovanje, ministarstva unutrasnjih poslova i Stejt Departmenta.”
http://tinyurl.com/tbk62

Na stranu cinjenica da pedeset i pet clanova Uprave ocigledno bira Predsednik i da su desetoro njih clanovi Kongresa – drugim recima da je to, vec u nacrtu, politicka ustanova – zasto bas Stejt Department? Zasto bi se jednoj ustanovi koja formulise, izvrsava i javno opravdava americku spoljnu politiku, dao takav polozaj sa koga bi ona mogla da dominira jednom institucijom cija je pretpostavljena namena da obicne ljude uci istini o holokostu? Ja mislim da je stvarni cilj ovog Muzeja koji ima fondove od preko 60 miliona dolara godisnje (od cega 2/3 dolazi od americke vlade), koji ima osoblje od 400 zaposlenih i koji ima viroki pristup medijima, iako je taj cilj neizrecen - ocigledan je, a to je da establisment a pre svega pre svega Stejt Department moze da (zlo)koristi Holokost kao orudje americke spoljne politike.

Ovo izgleda preterano, i jeste, ali je dokaz za moju optuzbu bio vidljiv jos u ono vreme kada je Muzej bio otvoren, 21. aprila 1993. Ni jedan jedini predstavnik srpskog naroda ni slucajno nije bio pozvan na otvaranje (Muzeja) - dok je hrvatski predsednik Franjo Tudjman bio pocasni gost! To je isti onaj Franjo Tudjman o kome je Njujork Tajms kasnije pisao sledeci ublazeni komentar:

[Pocetak citata iz Njujork Tajmsa: ]

“U svojoj knjizi Bespuca: povijesne zbiljnosti, objavljenoj 1988, G-din Tudjman je pisao da broj Jevreja stradalih u holokostu 900.000 - a ne sest miliona.

On tu takodje tvrdi da broj Srba stradalih od ustaske ruke nije veci od 70.000 - dok vecina istoricara kaze da je stradalo oko 400.000.”

[Primedba Dzareda Izraela: Samanta Criscione i ja smo procitali nekoliko stotina novinskih clanaka u kojima se govori o Jasenovcu i primetili da medijske procene o broju stradalih konstantno opadaju - od 800.000, a sto smo nasli u clanku Njujok Tajmsa po zavrsetku Drugog svetskog rata, do danasnjih dana kada je postalo uobicajeno da (nikad ne imenovani) “nezavisni istrazivaci” kao i vasingtonski Muzej holokosta navode da je bilo oko 100.000 zrtava, pa i manje. Tako je sredinom 1990–tih, od kada datira gornji clanak, odnosno usred ovog perioda smanjivanja broja stradalih, Tajms napisao da se vecina istoricara slaze oko broja od 400.000 ubijenih... Nastavak citata:]

Pod Tudjmanovim vodjstvom Hrvatska je pocela sa diskriminacijom Srba 1990. kada je usvojila Ustav u kome stoji da je Hrvatska “nacionalna drzava Hrvata”. Po starom Ustavu Srbi i Hrvati su imali jednaka prava.

Vlada je zatim usvojila zastavu i monetu kakve su bile pod ustaskom vladom - potez koji je mnoge umerene Srbe gurnuo u narucje srpskih nacionalista.”

[Kraj izvoda clanka Njujork Tajmsa od nedelje, 20. avgusta 1995, koji je izasao pod naslovom Potencijalni Tito doprinosi rasturanju njegovog nasledja, vecernje izdanje- Finale, Franjo Tudjman, deo 1; 12 str; stubac 3, izdanje za inostranstvo, 946 reci, autor RAYMOND BONNER, ZAGREB, Hrvatska, 18 avgust]

Kao sto rekoh, Tajms je blag prema Tudjmanu. Ustvari, medju onima koji se usudjuju da otvoreno negiraju holokost on je jedan od najgorih anti-Semita. (U svojoj knjizi Bespuca on zagovara misljenje da su Jevreji ti koji su upravljali hrvatsko-ustaskim logorom smrti, Jasenovcem, a da su blazirani ustaski cuvari navodno dali punu slobodu jevrejskim zatocenicima da likvidiraju ogroman broj Srba i Roma. To (izmisljeno) jevrejsko nasilnistvo potice (po Tudjmanu) direktno iz nasilnicke i iskljucive jevrejske kulture.

On zagovara i osvetu nad Jevrejima jer ih navodno Talmud uci da mrze i proganjaju ne-Jevreje, itd itd.

Tudjmanovu antisrpsku i antisemitsku knjigu pozdravio je izvesni Mark Veber koji je pisao za Dnevnik za istorijsku reviziju (Journal for Historical Review) koji je jedan od glavnih magazinu na engleskom jeziku onih koji poricu holokost. Veber je pao u trans, jer:

”Dok je nekoliko zemalja u Evropi stavilo van zakona revizionizam (tj. negiranje) holokosta, u Hrvatskoj on uziva podrsku sa najviseg nivoa.”

-- "Croatian Leader Denounced as Holocaust Revisionist; President Tudjman Refuses to Recant", by Mark Weber, The Journal for Historical Review, July/August 1993, Volume 1, no. 4 page 19 . Hrvatski Vodja optuzen kao revizionista holokosta; predsednik Tudjman odbija da se povuce, - Mark Veber, Dnevnik za istorijsku reviziju, juli/avgust 1993. tom 1.no 4. str.19.

Njujork Tajms je citirao zgrazanje Simona Vizentala, cuvenog lovca na naciste, da je taj arhirasista bio pozvan kao pocasni gost na otvaranje necega sto je ipak trebalo da bude Memorijal holokosta:

“'Recite mi ko je pozvao Tudjmana u Vasington na otvaranje Muzeja' rekao je gospodin Vizental.”

-- "Anger Greets Croatian’s Invitation to Holocaust Museum Dedication," The New York Times, April 22, 1993, Thursday Late Edition – Final Correction Appended, Section A; Page 1; Column 5; National Desk , 912 words , by Dianna Jean Schemo, Special to The New York Times, Washington, April 21 – "Poziv Hrvatske na otvaranje Holocost muzeja docekan sa ljutnjom", Njujork Tajms, april 22, 1993, cetvrtak, vecernje izdanje - Konacna ispravka dodata, sekcija A, strana 1, red 5; nacionalno odeljenje, 912 reci, autor Dijana Dzin Semo, specijalno za Njujork Tajms, Vasington, 21 april.

U istom clanku Tajms je odgovorio G-dinu Vizentalu:

[Izvod iz: "Poziv Hrvatskoj da ucestvuje otvaranju Holokost muzeja docekan besom" pocinje ovde:]

“Naomi Paiss, the museum’s director of communications, said the museum knew about Mr. Tudjman’s writings but decided to invite the Croatian President despite them.

“'Nama je Stejt Department savetovao [podvukao -- D. Izrael] da pozovemo Bosnjake, Slovence i Hrvate,' rekla je. 'Rekli su nam da su oni ta trojica koju treba pozvati, jer su bili demokratski izabrani. Nama su dobro poznati Tudjmanovi stavovi i knjiga, ali mi Muzej ne otvaramo da bismo drzali propoved crkvenom horu.'”

[Napominjem da je Muzej, otkada je otvoren, Stejt Department koristio da bi podrzao neke od najekstremnijih medju onima koji poricu holokost. -- Dzared Izrael]

[Kraj citata "Poziv Hrvatske na otvaranje Holocost muzeja docekan besom". ]

Dzared Izrael
Urednik Carevog Novog Odela

* * *

==============================================

II. Hrvatska
Autor: Menachem Shelah

Encyclopedia of the Holocaust, Jerusalem/Tel Aviv, 1990; English translation, New York/London, pp. 323-329.

[Enciklopedija o Holokaustu, Jad Vasem, izdanje 1990, strane 323-329.]

Mi, sa Carevog Novog Odela, smo skenirali gornje stranice (koje su, u originalu, na engleskom). Ove skenirane stranice mozete da vidite u PDF formi na adresi: http://emperor.vwh.net/croatia/encr.pdf

Da biste videli detaljnije, bibliografske podatke, mape i slicno, pogledajte:
http://emperors-clothes.com/croatia/encr.htm#1

Reci koje su u tekstu posebno naznacene referisu na clanke koji se nalaze negde drugde u pomenutoj Enciklopediji.

==============================================

[Strana 323]

HRVATSKA (Nezavisna Drzava Hrvatska, NDH), marionetska drzava na teritoriji JUGOSLAVIJE, uspostavljena tokom Drugog svetskog rata, koja je postojala od aprila 1941 do maja 1945. Podrucje NDH - koje je bilo izlozeno mnogobrojnim promenama i prekrajanjima - je obuhvatalo teritorije danasnje Federativne Republike Hrvatske i Federativne Republike Bosne i Hercegovine. Ukupna povrsina NDH je bila oko 38.600 kvadratnih milja (100.000 kvadratnih kilometara). Njen glavni grad je bio Zagreb. Od 6,3 miliona stanovnika, 3,3 miliona su bili Katolici Hrvati, 1,9 miliona Pravoslavci Srbi, 700.000 Muslimani, 170.000 Nemci, 75.000 Madjari, 40.000 Jevreji, 30.000 Cigani i 100.000 pripadnici drugih manjina.

Srpska manjina. Hrvatska je uspostavljena od strane Nemaca i Italijana 10. aprila 1941 kao deo planiranog razbijanja Jugoslavije. Ante PAVELIC, vodja secesionistickog USTASKOG pokreta, je postavljen na celo te drzave. Ubrzo nakon sto su zavladali, ustase su, uz podrsku mnogih Hrvata, zapoceli takozvano "ciscenje Hrvatske od stranih elemenata", sa osnovnom namerom da istrebe srpsku manjinu. U svirepoj kampanji terora, vise od pola miliona Srba je pobijeno, cetvrt miliona je proterano, a dvesta hiljada Srba je silom preobraceno u Rimokatolicizam. Ustaski rezim Hrvatske, a posebno ova akcija unistavanja Srba i pljackanja njihove imovine u leto 1941., predstavlja jedno od najjezivijih poglavlja Drugog svetskog rata. Metodi ubijanja koje su ustase koristile su bili ekstremno primitivni i sadisticki: hiljade ljudi je baceno sa litica, drugi su prebijani na smrt ili klani, citava sela su pretvarana u zgarista, zene su silovane, mase ljudi su bile terane u marseve smrti usred zime, dok su ostali ubijani izgladnjivanjem.

Jevreji. Jevreji Hrvatske su uglavnom ziveli u vecim gradovima: Zagreb (11.000), Sarajevo (10.000), Osijek (3.000) i Bjelovar (3.000). Procenjeno je da je oko sezdeset procenata od ukupnog Jevrejskog stanovnistva u Hrvatskoj bili Askenazi Jevreja, a ostatak su bili Sefardim. Vecina Jevreja je pripadala srednjoj klasi; bili su cinovnici, trgovci i predstavnici profesija poput lekara i pravnika. Cionisti su upravljali zajednicama. Hrvatski Jevrejski zivalj je organizovao sirok spektar aktivnosti - imali su sopstvenu mrezu skola, nedeljni list, socijalne ustanove i omladinske pokrete. Rezim NDH-zije je svrstao Jevreje medju "strane elemente" koje je trebalo ocistiti i nemacke glavesine su ohrabrile ustaski anti-jevrejski pokret. Vise nego ideoloski antisemitizam, ustaska usmerenost protiv Jevreja je bila motivisana njihovom zeljom da zadovolje Nemce i da prisvoje jevrejsku imovinu. Tri odeljenja vlade su se bavila pitanjem Jevreja: Ministarstvo unutrasnjih poslova, na celu sa ministrom Andrijom Artukovicem, se bavilo anti-jevrejskim zakonima; Ustaska nadzorna sluzba, pod vodjstvom Eugena Dido Kvaternika, je hapsila, zatvarala i ubijala Jevreje, a takodje i upravljala koncentracionim logorima; Ministarstvo finansija, pod upravom Vladimira Kosaka, je bilo zaduzeno za otimanje i/ili unistavanje jevrejske imovine.

Anti-jevrejski zakoni. Nekoliko dana nakon dolaska na vlast, ustase su zavele anti-jevrejske zakone, vecinom zasnovane po uzorima koje je postavio Treci Rajh, GENERALGOUVERNMENT, i SLOVACKA. Zakonske odredbe su ukljucivale rasne statute po modelu NIRNBERSKIH ZAKONA koji su odredjivali ko pripada jevrejskom narodu a onda oduzimali Jevrejima gradjanska prava. Medjutim, u ove zakonske odredbe uvedena je novina, jedan paragraf je davao sefu drzave pravo da izda titulu "Pocasnog Arijevca". Na ovaj nacin je omoguceno manipulisanje u praksi. Vecina zakonskih odredbi se bavila ekonomskim pitanjima: Arijevski poverenici

[Veca mapa NDH je na adresi
http://emperors-clothes.com/croatia/map324.htm ]

[Kraj strane 323]

***

[Strana 324]

CROATIA, 1941 to 1945.

[Map posted large size at http://emperors-clothes.com/croatia/map324.htm ]

[Text continues]

su postavljani da preuzimaju jevrejske biznise; jevrejske fabrike i preduzeca. Nepokretna imovina je "nacionalizovana." Jevreji sluzbenici su otpustani, a Jevrejima pripadnicima profesionalnih struka (poput pravnika, lekara, veterinara, itd.) je zabranjeno da vrse usluge ne-jevrejskim klijentima. Preko noci, kvazi-zakonsko oduzimanje vlasnistva je uzelo maha i ono se, za kratko vreme, pretvorilo u silovitu kampanju pljackanja i otimacine sirom zemlje, u koju su se ukljucili svi koji su mogli da profitiraju - trgovacka udruzenja, omladinske organizacije, sportski klubovi, oruzane snage i predstavnici vlade svih nivoa. Obicni gradjani su takodje ucestvovali u pljackaskom pohodu kad god je to bilo moguce. Ustvari, udeo "privatnih" elemenata u opstoj otimacini bio ogroman. Najmanje polovina jevrejske imovine opljackana od Jevreja, po svemu sudeci, nikad nije dospela do drzavnih kasa, vec je ostala u rukama Hrvata pojedinaca. Prema proceni Ministarstva finansija, odstampanoj 1944, vrednost jevrejske imovine koje je Ministarstvo prisvojilo je bila 25 milijardi dinara (50 miliona dolara, prema predratnom kursu). Predstavljajuci drzavni budzet za 1942-1943 fiskalnu godinu, ministar finansija Vladimir Kosak je rekao da ce deficit drzave biti pokriven zaradom od prodaje jevrejskog imetka.

Razni dekreti su bili doneti tokom prvih nekoliko meseci ustaske uprave, vecinom od strane lokalnih vlasti, usmereni na ogranicavanje slobode kretanja Jevrejima, kao i na odredjivanje mesta gde mogu da zive, time ih izolujuci od ostatka stanovnistva. U maju 1941 izdato je naredjenje prema kome su Jevreji morali da nose zutu jevrejsku znacku sa jasno uocljivim slovom "Z" (od "Zidov", Jevrejin).

Nasilno sakupljanje, zatvaranje i ubistva. Prva hapsenja Jevreja su bila deo opste preventivne mere da se spreci pojava bilo kakvih organizacija usmerenih protiv vlade.

[Kraj strane 324]

***

[Strana 325]

[Caption:] Children liberated from a Croatian concentration camp.

[Text continues]

Te akcije su bile usmerene na aktivne clanove levicarskih stranaka, srpskih stranaka, demokrata i intelektualce levice. Oko stotinu pripadnika jevrejske omladine koji su bili aktivni u cionistickim omladinskim pokretima u Zagrebu, kao i jevrejski pravnici tog grada su bili zahvaceni ovim talasom hapsenja. Obe grupe su odvedene u koncentracione logore koji su uspostavljeni u zemlji, gde je vecina bila ubijena. Nakon nemacke invazije na Sovjetski savez, juna 1941., incidenti sabotaze u Hrvatskoj su se naglo umnozili i situacija je za Jevreje time dalje pogorsana, buduci da su dela sabotaze inicirala kaznene mere u kojima su mnogi Jevreji streljani (dok su vlasti podvlacile "jevrejski karakter" ovih incidenata). Masovna hapsenja Jevreja su pokrenuta dekretom koji je izdao Ante Pavelic 26. juna 1941, u kome je optuzio Jevreje za sirenje lazi u cilju uznemiravanja stanovnistva i za ometanje urednog opskrbljivanja osnovnim potrebstinama, buduci da su Jevreji "dobro poznati crno-berzasi". "Proglasavam da su Jevreji kolektivno krivi i naredjujem da budu zatvoreni u koncentracione logore."

Masovni napad na zagrebacke Jevreje je otpoceo nekoliko dana ranije, 22-og juna. Do kraja meseca nekoliko stotina jevrejskih porodica je uhvaceno i, najvecim delom, poslato u koncentracione logore Pag i Jadovno. U julu je dosao red na mesta sa manjim jevrejskim zajednicama, poput Varazdina, Koprivnice, Ludbrega, Karlovca i Bjelovara. Zatvorenici su isprva okupljani na tlu nekadasnjih sajmista u srcu Zagreba, a onda slati u razlicite logore.

Pocetkom avgusta usledio je pokret protiv Jevreja Bosne i Hercegovine. U prvoj fazi su hapseni oni koji su ziveli po manjim gradovima. Krajem meseca dosao je red na Sarajevo, gde je nasilno okupljanje Jevreja trajalo duze nego sto je bilo ocekivano, da bi bilo okoncano tek novembra 1941. Koncentracioni logor Jasenovac je izgradjen u avgustu 1941 i, po zavrsetku gradnje, vecina uhapsenih Jevreja je poslata tamo. Zbog nedostatka prostora u drugim logorima, neke sarajevske Jevrejke su zatvarane u poseban logor za zene u Djakovu.

[Kraj strane 325]

***

[Strana 326]

Do kraja 1941, dve trecine hrvatskog jevrejskog zivlja je odvedeno u hrvatske koncentracione logore. Vecina je ubijena odmah po dolasku, ili ubrzo posle. Jevreji koji jos nisu bili pozatvarani su smatrani nezamenljivim za dobrobit drzavne ekonomije, ili su bili u braku sa ne-Jevrejima, ili su imali licne veze sa clanovima vladajuce klike. Neki od Jevreja su uspeli da prebegnu na italijansku stranu okupiranih teritorija. U intervjuu za nemacke novine krajem leta 1941, Pavelic je obznanio: "Jevreji ce vrlo brzo biti likvidirani."

Jews were imprisoned in the following concentration camps:

1. Danica, near Zagreb. This camp was established in April 1941 and was disbanded at the end of the year. Most of the inmates were political prisoners; the Jewish lawyers of Zagreb were also incarcerated here.

2. Jadovno, in the Velebit Mountains. Established in May 1941 and disbanded in August of that year, when the area was about to be handed over to the Italians. It was here that the Jewish youngsters from Zagreb were imprisoned and murdered.

3. Pag, on Pag Island in the Adriatic. Established in June 1941 and dismantled by the end of August of that year. In the few weeks of its existence, hundreds of people were murdered in this camp. An inquiry commission set up by the Italian army when it took control of the area in August 1941 reported that shocking acts had been committed there. Among the murder victims were many of the people who had been seized in the first wave of arrests.

4. Kruscica, in Bosnia. Established at the beginning of August 1941 and disbanded by the end of the following month. This was mainly a transit camp for the Jewish women arrested in Bosnia and Herzegovina.

5. Loborgrad, in northern Croatia. Set up in September 1941 and dismantled in October 1942. It served as a camp for women and children and was run by VOLKSDEUTSCHE (ethnic Germans). In May 1942 the women and children prisoners were deported to AUSCHWITZ.

6. Djakovo, in southeast Croatia. Established in December 1941; in existence until June 1942. This was another camp where women amid children were imprisoned. Several hundred prisoners died in a typhus epidemic that broke out there; the rest were transferred, in the summer of 1942, to Jasenovac, where they were killed on arrival.

7. Tenje, near Osijek. Set up in March 1942 and disbanded in August of that year, when all its prisoners were deported to Auschwitz to be gassed.

8. Jasenovac, 62 miles (100 km) from Zagreb. Established in August 1941; in existence until April 1945. This was the largest and best-known concentration camp in Croatia, the place where most of its Jews went to their death. It was also in Jasenovac that hundreds of thousands of people belonging to other nationalities were killed – Serbs, GYPSIES, and various non-Jewish opposition elements.

German role in deportation and extermination. Croatian Jews, for the most part, were murdered by fellow Croatians, but there is no doubt about the role played by the Germans. From the beginning of Ustaša rule, it was the Germans who supervised the “solution of the Jewish question.” An SS officer named Müller was posted to Zagreb in May 1941 and took charge of the “solution.” In Sarajevo, it was SS-Sturmbannführer Dr. Alfred Heinrich who handled the Jews. A major role was also played by the German ambassador in Zagreb, SA-Gruppenführer Siegfried Kasche, a veteran member of the diplomatic corps and a zealous antisemite. It was Kasche who pressured and exhorted the Croatian leaders to lose no time in killing all the Jews in the country, and who urged his colleagues in Berlin to make sure that the Jews in the Italian-occupied zone were seized and subjected to the same fate as their brethren in the other parts of Croatia. Kasche’s right-hand man on Jewish affairs was SS-Sturmbannführer Hans Helm, who served as the embassy police attaché and belonged to the staff of the REICHSSICHERHEITSHAUPTAMT (Reich Security Main Office; RSHA).

As long as the Croatians continued to kill Jews, the Germans did not interfere, but German involvement grew at the beginning of 1942, when it appeared that the Croatians might call a halt to the killing. At the WANNSEE CONFERENCE of January 20, 1942, it was decided that the Germans would propose to the Croatians that they transfer the Jews

[End of page 326]

***

[Page 327]

[Caption:] The Jewish Rab battalion, formed after the prisoners of the Rab internment camp were liberated in September 1943.

[Text continues]

of Croatia to eastern Europe. In the negotiations that followed, Hans Helm, who was an expert on Yugoslav affairs, represented the German side, while Dido Kvaternik, chief of security services, was the Croatian representative. The Germans may have decided to take over the murder of Croatian Jews because the Croatians had lost some of their enthusiasm following the successes of the Red Army in the winter of 1941-1942. In the spring of 1942 the two sides agreed on the deportation of Croatian Jews to the east; the Croatian government undertook to arrest the Jews, take them to the railheads, and pay the Germans 30 reichsmarks per person for the cost of transporting the prisoners to the extermination camps. In return, the Germans agreed that the property of the Jewish victims would go to the Croatian government.

SS Hauptsturmführer Franz Abromeit, an “expert” on the staff of Adolf EICHMANN’s section, was sent to Zagreb to take charge of the deportation. Between August 13 and 20, 1942, five trains left Croatia for Auschwitz with 5,500 Jews aboard, half from the Tenje concentration camp and the rest from the Loborgrad camp and from Zagreb and Sarajevo. In May 1943, while Heinrich HIMMLER was on a visit to Zagreb, another series of deportations to Auschwitz was conducted, with the Germans joining the Croatians in drawing up the list of deportees. In two trains on May 5 and 10, a group of 1,150 Jews was deported, including the leaders of the Zagreb and Osijek Jewish communities. Of

[End of page 327]

***

[Page 328]

the thousands of Croatian Jews who were deported to Auschwitz, only a few dozen survived. In Croatia itself, a mere few hundred Jews remained alive, most of them because they were protégés of Croatian political leaders or were married to non-Jews.

Italian protection. Most of the Croatian Jews who survived owed their lives to the Italians. In their zone of occupation (the Dalmatian coast, Albania, and Montenegro), the Italians resolutely protected the Jews; some five thousand Jews were saved by the Italians in Yugoslavia.

In the summer of 1943 all the Jewish refugees in Dalmatia were put into a camp in RAB. Following the Italian surrender in September 1943, the area was liberated by the partisans, and most of the Jews were moved to liberated areas in the center of the country. Those who were fit to bear arms or perform other military service joined the partisan army, while the others were given the protection of the fighting forces.

Catholic Church. In the interwar period the Catholic church in Croatia had been a staunch supporter of Croatian nationalism, and it welcomed the establishment of the Croatian state. The Vatican had always supported the stand of the Croatian church and had encouraged Croatian separatism. The Ustaša extermination drive against Serbs, Jews, and Gypsies presented the church with a dilemma.

Many Catholic priests, mainly of the lower rank, took an active part in the murder operations. Generally speaking, the reaction of the Catholic church was a function of military and political developments affecting Croatia; when the standing of the NDH regime was weakening and the war was drawing to an end, protests by the church against Ustaša crimes became more and more outspoken. This was not the case in the earlier stages. A bishops’ conference that met in Zagreb in November 1941 was not even prepared to denounce the forced conversion of Serbs that had taken place in the summer of 1941, let alone condemn the persecution and murder of Serbs and Jews. It was not until the middle of 1943 that Aloysius Stepinac, the archbishop of Zagreb, publicly came out against the murder of Croatian Jews (most of whom had been killed by that time), the Serbs, and other nationalities. The Vatican followed a similar line. In the early stage, the Croatian massacres were explained in Rome as “teething troubles of a new regime” (the expression of Monsignor Domenico Tardini of the Vatican state secretariat). When the course of the war was changing, the leaders of the Catholic church began to criticize the Ustaša, but in mild terms; it was only at the end, when Allied victory was assured, that Vatican spokesmen came out with clear denunciations. In some instances, Croatian clerics did help Jews. Their main effort was to save the lives of the Jewish partners in mixed marriages, and most of these did in fact survive. The church also extended help to the Zagreb Jewish community in providing food, medicines and clothing for Jews in the concentration camps.

[Jewish] Communities. Jewish communities in Croatia were severely restricted in their activities during the Holocaust, mainly because most of them were liquidated at an early stage. Of the three major communities, that of Sarajevo ceased functioning at the beginning of 1942 and the Osijek community by the middle of that year. Only the Zagreb community remained in existence throughout the war.

The Zagreb community was the center of all Jewish activities. It stayed in touch with the Jewish institutions in Hungary (the RELIEF AND RESCUE COMMITTEE OF BUDAPEST), Switzerland, and Turkey; it received financial aid from abroad; and its representatives negotiated with Croatian government officials and others. Until the last deportation to Auschwitz, in May 1943, the community was headed by the Chief Rabbi of Zagreb, Dr. Shalom Freiberger, and the secretary, Aleksa Klein. Thereafter, the few Jews left in the city dealt mainly with the dispatch of food parcels to Jewish prisoners in concentration camps and with extending aid to the needy.

It is estimated that thirty thousand Jews were murdered in Croatia - 80 percent of its Jewish population.

BIBLIOGRAPHY

Hory, L., and M. Broszat. Der kroatische Ustacha Staat, 1941-1945. Stuttgart, 1964.
Jelić-Butić, F. Ustaše i N.D.H. Zagreb, 1977.

[End of page 328]

***

[Page 329]

Lederer, Z., ed. The Crimes of the Germans and Their Collaborators against the Jews of Jugoslavia. Belgrade, 1953.
Morley, J. F. Vatican Diplomacy and the Jews during the Holocaust, 1939-1943. New York, 1980. See pages 147-165.

Menachem Shelah

[End of Article on Croatia]

==============================================

III. JASENOVAC

by Menachem Shelah
Encyclopedia of the Holocaust, Yad Vashem, 1990, pp. 739-740.

autor Menachem Shelah
Enciklopedija Holokausta, Jad Vašem, 1990, strane 739-740

Za bibliografiju, uključujući izvore fotografija i mapa, pogledajte fusnotu [2]

Reči istaknute velikim slovima odnose se na druge članke u Enciklopediji.

==============================================

[Strana 739]

JASENOVAC, najveći koncentracioni i logor istrebljenja u Hrvatskoj. Jasenovac je zapravo bio kompleks nekoliko podkampova, u neposrednoj blizini jedan od drugoga, na obali reke Save, oko 62 milje (100 km) južno od Zagreba. U ovaj kompleks pripadao je i ženski kamp Stara Gradiška, koji je bio nešto dalje.

Jasenovac je osnovan u avgustu 1941. godine, a raspušten tek u aprilu 1945. godine. Stvaranje logora i njegovo rukovođenje i nadzor povereno je Odseku III Hrvatske bezbednosne policije (Ustaška narodna služba, UNS), na čelu sa Vjekoslavom (Maksom) Luburićem, koji je bio lično odgovoran za sve što se tamo događalo.

[Natpis:] Bivši sveštenik Miroslav Filipović-Majstorović, pripadnik osoblja logora Jasenovac, u ustaškoj uniformi.

[Tekst se nastavlja]

Brojne Ustaše (hrvatski fašisti) služili su u ovom logoru; najokrutniji je bio bivši sveštenik Miroslav Filipović-Majstorović, koji je sopstvenim rukama ubio mnoge zatvorenike.

[Natpis:] Logor Jasenovac

[Kraj strane 739]

***

[Strana 740]

JASENOVAC

[Velika karta na: http://emperors-clothes.com/croatia/map740.htm ]

[Tekst se nastavlja]

U Jasenovcu je ubijeno oko šest stotina hiljada ljudi, uglavnom Srba, Jevreja, CIGANA i protivnika USTAŠKOG režima. Broj jevrejskih žrtava bio je između dvadeset hiljada i dvadeset pet hiljada, od kojih je većina ubijena do avgusta 1942. godine, kada je započela deportacija hrvatskih Jevreja u AUŠVIC na uništenje. Jevreji su slati u Jasenovac iz svih krajeva Hrvatske - iz Zagreba, iz Sarajeva i iz drugih gradova i manjih mesta. Po svom dolasku, većina ih je ubijena na mestima pogubljenja u blizini logora: Granik, Gradina i druga mesta. Oni koji su ostali živi uglavnom su bili kvalifikovani za potrebne profesije i zanate (lekari, farmaceuti, električari, obućari, zlatari i tako dalje) i bili su zaposleni u službama i radionicama u Jasenovcu. Životni uslovi u logoru bili su izuzetno okrutni: siromašna ishrana, očajan smeštaj, naročito surov režim i neverovatno okrutno ponašanje ustaških stražara. Uslovi bi poboljšavali samo za kratke periode - tokom poseta delegacija, kao na primer delegacija za štampu koja je posetila februara 1942. godine i delegacija Crvenog krsta u junu 1944. godine.

Činovi ubistava i okrutnosti u logoru dostigli su svoj vrhunac krajem leta 1942. godine, kada su desetine hiljada srpskih seljana deportovane u Jasenovac iz područja u kojima su se vodile borbe protiv partizana na planini Kozara. Većina muškaraca ubijena je u Jasenovcu. Žene su poslate na prinudni rad u Nemačkoj, a deca su oduzeta od majki; neka su ubijena, a druga su bila rasuta po sirotištima širom zemlje.

Aprila 1945. partizanska vojska se približila logoru. U pokušaju da se izbrišu tragovi zverstava, ustaše su raznele sva zdanja i ubile većinu zarobljenika. Pokušaj bekstva zatvorenika nije uspeo, a samo nekoliko njih je preživelo.

LITERATURA

Romans, J. Jews of Yugoslavia, 1941-1945: Victims of Genocide and Freedom Fighters. Belgrade, 1982.
(Romans, J. Jevreji Jugoslavije, 1941-1945; Žrtve genocida i borci za slobodu. Belgrade, 1982.)

Sindik, D., ed. Secanja Jevreja na logor Jasenovac. Belgrade, 1972.

Menachem Shelah

[Kraj teksta o logoru smrti Jasenovac]

==========================================

Donirajte Carevom novom odelu

==========================================

Footnotes and Further Reading

[1] Menachem Shelah, “Croatia,” in Encyclopedia of the Holocaust, published in Hebrew and English, by Yad Vashem, the Holocaust Martyrs’ and Heroes’ Remembrance Authority, Jerusalem, 1990.
Hebrew edition: ha-Entsiḳlopedyah shel ha-Sho’ah / 'orekh rashi, Yiśra’el Guṭman. [Jerusalem] : Yad ṿa-Shem ; Tel-Aviv : Sifriyat po'alim, 1990.
English edition: Encyclopedia of the Holocaust / Israel Gutman, editor in chief, New York/London, Macmillan, 1990, pp 323-329.

Note on Pictures: In “Acknowledgements,” p. xix of the Encyclopedia of the Holocaust, it states:

“We would like to thank Martin Gilbert for his permission to use some of the maps from The Macmillan Atlas of the Holocaust (New York, 1982).

“We also wish to express our thanks and appreciation to the various institutions and libraries that have kindly granted us permission to reproduce photographs in their possession. Appropriate credit lines appear with each such photograph. All photographs without attribution were provided by the Yad Vashem archives in Jerusalem.”

The PDF file of “Croatia” is at http://emperor.vwh.net/croatia/encr.pdf

[2] Menachem Shelah, “Jasenovac,” in Encyclopedia of the Holocaust, published in Hebrew and English, by Yad Vashem, the Holocaust Martyrs’ and Heroes’ Remembrance Authority, Jerusalem, 1990.
Hebrew edition: ha-Entsiḳlopedyah shel ha-Sho’ah / 'orekh rashi, Yiśra’el Guṭman. [Jerusalem] : Yad ṿa-Shem ; Tel-Aviv : Sifriyat po'alim, 1990.
English edition: Encyclopedia of the Holocaust / Israel Gutman, editor in chief, New York/London, Macmillan, 1990, pp 739-740.

Regarding pictures and map, see footnote 1, above.

The PDF file of “Jasenovac” is at http://emperor.vwh.net/croatia/enjas.pdf

***

To receive our English-language mailings, please send an email with SUBSCRIBE in the subject line to: emperorsclothes@tenc.net

To receive Serbo-Croatian mailings, please send an email with SUBSCRIBE S-H in the subject line to: emperorsclothes@tenc.net

Molimo vas, prosledite ovaj tekst prijateljima, ili im pošaljite donji link.
http://emperors-clothes.com/sc/s-holokost.htm

Emperor's Clothes
http://www.tenc.net